Θέτοντας τα νέα θεμέλια. Σε απόλυτη αντίθεση με τον τρόπο εργασίας μου μέχρι αυτή τη στιγμή, αρχίζω να δημιουργώ τέχνη ξεκινώντας από το να θέτω το όραμα κι έπειτα να εφαρμόζω ότι χρειάζεται για να το κάνω πραγματικότητα. Η τωρινή περίοδος σφίζει από νέες, ισχυρές και τολμηρές κατευθύνσεις καθώς και εξάσκηση στην τελειότητα.
Ένα έργο που είναι μοναδικό από μόνο του, μια καινούρια μορφή τέχνης. Κάτι που προωθεί τα μέγιστα την πεποίθηση μου ως προς την υποχρέωση του καλλιτέχνη προς τον κόσμο. Να παραδίδει, ανεξάρτητα, αυτό που δεν σκέφτηκε κανείς, αυτό που δεν ζήτησε κανείς.
Αυτό το βιβλίο φτιάχτηκε με πολύ φυσικό τρόπο. Άρχισα να συλλέγω μερικά έργα που είχα φτιάξει μέχρι το 2019, έχοντας ήδη επιλέξει τη μορφή του βιβλίου ως κάτι που θα χώραγε διαφόρων ειδών μορφές τέχνης με τις οποίες ασχολούμουν εκείνο τον καιρό, όπως ζωγραφική, κείμενα, φωτογραφίες και ψηφιακά έργα.
Το ιδανικό για εμένα όταν δουλεύω έτσι, είναι ότι ψάχνω να βρω την κόλλα - δουλεύοντας σε ένα σύνολο - η οποία συνδέει τα έργα που έχω στα χέρια μου. Οπότε από μόνες τους όλες οι γνώσεις μου με το επιχειρείν, με τη διαφήμιση αλλά και η έκθεση μου σε ουσίες στον περίγυρό μου βρήκαν από μόνες τους το δρόμο να μπουν στο έργο κι εγώ δεν είχα πάρα να τις δεχτώ, πετώντας την ίδια στιγμή οτιδήποτε δεν υποστήριζε αυτή την αφηγηματική.
Φυσικά η σάτιρα είναι κύριο χαρακτηριστικό του έργου, καθώς είναι στην ιδιοσυγκρασία μου να μιλάω για τα πιο σοβαρά θέματα με αστεία προσέγγιση, αλλά και το αντίστροφο.
Στις σελίδες του Acid Inc. συναντάμε αρρωστημένες καταστάσεις, που ουσιαστικά μαρτυρούν ότι καθετί, μπορεί να εμφανιστεί με οποιονδήποτε τρόπο για να γίνει γοητευτικό. Κι αυτό το κόλλημα στην φαινομενολογία του σύγχρονου ανθρώπου είναι το καλύτερο πάτημα για να “διαβάσει” κάποιος το έργο. Όλα μπορούνε να έχουν ωραίο περίβλημα και να είναι ελκυστικά, ακόμα και τα πιο αποτρόπαια πράγματα και πράξεις - μερικά ναρκωτικά ίσως να είναι και τα λιγότερο επικίνδυνα.
Όμως τα ναρκωτικά, μου δίνανε - εκτός από το ιδανικό αφήγημα για τα συγκεκριμένα έργα μου - την ιδανική αίσθηση απόδρασης και εθιστικής συμπεριφοράς που κατακλύζει τον σύγχρονο κόσμο. Είτε από μια καινούρια εφαρμογή, συσκευή, τάση - ο άνθρωπος έχει χάσει παντελώς την αίσθηση του θέλω του και αναλώνεται σε δυνατότητες που του προσφέρονται χωρίς ποτέ να τις ήθελε εξ’ αρχής. Γιατί, καλά όσοι είναι εξοικειωμένοι με τις ουσίες θα μπορούσανε να μου πούνε “αχ πόσο θα ήθελα να είναι αληθινός ο κατάλογος αυτός και να έπαιρνα αυτά κι αυτά”, το χειρότερο είναι, ότι αν ένας τέτοιος κατάλογος κυκλοφορούσε κανονικά, άνθρωποι που δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό τους κάτι τέτοιο, θα το θέλανε και αυτοί. Δίνοντας τους κάτι που δεν θέλανε, δημιουργείται άλλη μια καταναλωτική ανάγκη - δηλαδή κάτι που κάποιος αποζητά μόνο και μόνο επειδή μπορεί να το πάρει, χωρίς να ενδιαφέρεται αν το ήθελε ποτέ ή όχι.
Το έργο πήρε σχεδόν τέσσερα με πέντε χρόνια να δημιουργηθεί, άρχισα τέλη του 2019 και δούλευα μέχρι τον Δεκέμβρη του 2024, φυσικά τον περισσότερο χρόνο τον σπαταλώ διορθώνοντας και πετάγοντας ότι είναι αχρείαστο για να δημιουργηθεί ένα έργο όσο γίνεται πιο συμπαγές. Εδώ νομίζω πως κάτι λίγο έχω καταφέρει από αυτό που αρχικά επεδίωξα κι ελπίζω τουλάχιστον η φιλοσοφία του έργου να δώσει μια κάποια αίσθηση ενός μέρους της σύγχρονης πραγματικότητας, αν βέβαια η δική μου αίσθηση είναι σωστή.
